ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ , φίλες και φίλοι της ομάδας. Με το νου μας στραμμένο σε ό,τι κάνει τον Κόσμο μας καλύτερο και με ωραίες αναγνώσεις που να διευρύνουν το παράθυρο που τον ατενίζουμε.
Δικοί μου οικογενειακοί λόγοι με κράτησαν μακριά για λίγο καιρό αλλά είμαι πάλι εδώ με την υπόσχεση να ενημερώνω εγκαίρως για τις δράσεις και τις αναγνώσεις μας.
Το βιβλίο του μήνα είναι το ΕΝΑ ΝΗΣΙ της KAREN JENNINGS (πρόταση του μέλους της Λέσχης Ελισάβετ Γρηγοριάδου) και θα το συζητήσουμε την Κυριακή 12 Γενάρη, στις 6.30 το απόγευμα στο Παλιό Ρολόι της Δράμας, αφού κόψουμε τη Βασιλόπιτα με δώρο ένα ωραίο βιβλίο ( και τα δυο προσφορά της Ευρυδίκης, που την ευχαριστούμε!).
Εδώ και είκοσι χρόνια ο Σάμιουελ ζει στον φάρο ενός μικρού νησιού της Αφρικής. Σπανίως βλέπει ανθρώπους, ενώ η θάλασσα ξεβράζει συχνά πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Μια μέρα εντοπίζει έναν ναυαγό που αναπνέει ακόμη. Τον σώζει, παρ' όλους τους δισταγμούς του και τον φόβο μήπως ο άγνωστος είναι επικίνδυνος. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, αλλά προσπαθώντας να επικοινωνήσουν έρχονται πιο κοντά. Η παρουσία του ξένου φέρνει οδυνηρές αναμνήσεις στον Σάμιουελ από τα χρόνια της αποικιοκρατίας, για τους επαναστάτες που μετατράπηκαν σε δικτάτορες και για τη δική του σχέση με το καθεστώς. Φροντίζοντας τον ναυαγό, έχει την ευκαιρία να λυτρωθεί από το δικό του σκοτεινό παρελθόν.Με το Νησί η Κάρεν Τζένινγκς (Νότια Αφρική, 1982) έγινε παγκοσμίως γνωστή και προτάθηκε για το βραβείο Booker. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) .
Θα ήταν παράλειψη να μην καταγραφεί το βιβλίο του Νοεμβρίου . Στις 24/11/24 η Λέσχη συζήτησε στο καφέ μπαρ ΦΑΜΠΡΙΚΑ:
ΤΟ ΑΔΕΡΦΟΜΟΙΡΙ και άλλες ιστορίες του Αντώνη Πάσχου ( εκδ. ΣΤΕΡΕΩΜΑ)
Γράφω την ανάρτηση στο FB του Γιώργου Κασαπίδη ,που πρότεινε το βιβλίο.
Διαβασα πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2024 ( το βιβλίο εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023) , αργότερα σποραδικά και τώρα για ακόμη μια φορά για να τεκμηριώσω την προσωπική μου τουλάχιστον άποψη ότι πρόκειται για ένα άψογο από όλες τις απόψεις βιβλίο. Θεματολογία που μέχρι τώρα δεν έχει περάσει με τέτοιο τρόπο στη λογοτεχνία μας, γλώσσα και χρήση της ντοπιολαλιάς τόσο ταιριαστή με το σκηνικό, την εποχή και την δράση των ηρώων.
Οκτώ ιστορίες διαφορετικές αλλά και τόσο ομοιογενείς στο ύφος ,συνθέτουν μια απόλυτα πειστική αφήγηση με όλες τις αρετές της προφορικής και γραπτής παράδοσης χωρίς κανένα ψεγάδι, χωρίς μελοδραματισμους, χωρίς ηθογραφικές αγκυλώσεις, με ίσες αποστάσεις από τα σκληρά γεγονότα, με αψογο ρυθμό , με κοφτές φράσεις σαν μαχαιριές ,με κινηματογραφικό μοντάζ, με ανατροπές.. με όλα τα χαρακτηριστικά που αρμόζουν σε μια σύγχρονη γραφή κι ας περιγράφονται γεγονότα που αφορούν στα χρόνια της σκληρής βουλγαρικής κατοχής.
Πολλοί υποστηρίζουν πως στη μικρή φόρμα του διηγήματος δεν μπορούν να αποτυπωθούν, ούτε να ψυχογραφηθούν οι χαρακτήρες των ηρώων, όμως να που ο Αντώνης Πάσχος το καταφέρνει κι αυτό και με δεδομένο οτι δεν έχει ζήσει ούτε καν τον απόηχο της εποχής και μόνο από διηγήσεις έχει τη γνώση, για μια περίοδο τόσο σκοτεινή και καθόλου προβεβλημένη. Αν το αγαπητό και παναξια βραβευμένο και πολυδιαβασμένο Γκιακ του Παπαμάρκου αποτελεί έναν σταθμό στη σύγχρονη διηγηματογραφία στον τρόπο απόδοσης μιας συγκεκριμένης εποχής, το βιβλίο του Αντώνη Πάσχου κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη είναι το ίδιο δραστικό αλλά στα σημεία πιο συγκροτημένο και με περισσότερο βάθος. Και βέβαια όλα αυτά εντελώς αβίαστα με μια αξεπέραστη φυσικότητα που κάνει την ανάγνωση τόσο ελκυστική και γοητευτική παρά το βάρος των κυρίως δραματικών καταστάσεων που περιγράφει.
Ο καθένας βεβαίως θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Παραθέτω και δύο από τις πέντε - έξι κριτικές που έχουν γραφτεί για το βιβλίο, για όποιον ενδιαφέρεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου