Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021

 Στη συνάντηση του Δεκεμβρίου , στο φιλόξενο χώρο της Οικολογικής μας Κίνησης, είχαμε απουσίες ( ο κορονοϊός ταλαιπωρεί κόσμο), είχαμε νέους φίλους και κυρίως μια συζήτηση με το συγγραφέα Μιχάλη Κατράκη, που θύμιζε τη φράση του Κάφκα ότι " Το βιβλίο πρέπει να ενεργεί σαν το τσεκούρι που σπάζει τον πάγο του ψυχικού χώρου". Η επόμενη συνάντησή μας θα είναι στις 16 Ιανουαρίου του 2022 πια, στις 6.30 το απόγευμα, στον ίδιο χώρο για να κόψουμε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα μας και για να συζητήσουμε για το βιβλίο που επιλέξαμε. 

Είναι το ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ, του GOSPODINOV GEORGI.

https://ikarosbooks.gr/815-peri-fysikis-tis-melagcholias.html

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Έχοντας συμπεριληφθεί στη μακρά λίστα των βραβείων Strega Europeo (Ρώμη, 2014) και Gregor von Rezzori (Φλωρεντία, 2014) και τιμηθεί με το σύνολο των λογοτεχνικών βραβείων στη Βουλγαρία, το μυθιστόρημα Περί φυσικής της μελαγχολίας κατατάσσει τον Georgi Gospodinov στους πιο εφευρετικούς και τολμηρούς συγγραφείς της Ευρώπης.

Χρησιμοποιώντας τον μύθο του Μινώταυρου ως κεντρική εικόνα του, ο αφηγητής του βιβλίου (το alter ego του συγγραφέα) κατασκευάζει έναν λαβύρινθο ιστοριών για την οικογένειά του, μεταπηδά σε διαφορετικές εποχές και οπτικές, εξερευνώντας τη νοοτροπία και τα αδιέξοδα των Ανατολικοευρωπαίων.

Ένα απίστευτα συγκινητικό αλλά και γεμάτο χιούμορ βιβλίο για τις ανθρώπινες ανησυχίες, την ενσυναίσθηση και την απώλειά της, που φωτίζει ζητήματα όπως η εγκατάλειψη και η απομόνωση. Η πρωτότυπη δομή και η εκπληκτική αφήγησή του γοήτευσαν τη διεθνή κριτική, που το χαρακτήρισε ως ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά μεταμοντέρνα μυθιστορήματα.

 

Περί φυσικής της μελαγχολίας

 https://www.lifo.gr/guide/book/reviews/peri-fisikis-tis-melagholias

 

 

 


Το βιβλίο, που επιλέξαμε για τον Δεκέμβριο και συζητήσαμε την Κυριακή 12/12 στις 7.00 μμ στο "Κτήριο Κυριάκος Δοματζόγλου" (γραφεία Οικολογικής Κίνησης),  είναι η συλλογή διηγημάτων του Μιχάλη Κατράκη -Michalis Katrakis "Υλικό καθαρισμού",  που κυκλοφορεί από τις ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ. Είχαμε τη μεγάλη χαρά να είναι  στην παρέα μας ο συγγραφέας, με τον οποίο συζητήσαμε  για το βιβλίο του και τα θέματα, που θίγει, θέματα-γροθιά,  που νομίζουμε ότι έχουμε κάποια ενημέρωση, αλλά συχνά είναι υλικό καθαρισμού για όσους φιλτράρουν την πληροφόρηση.
 
 

Για το vivlio-life, Βιργινία Αυγερινού

Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου “ΩΚΕΑΝΟΣ” ο Μιχάλης Κατράκης επιστρέφει με το πέμπτο βιβλίο του, από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Πρόκειται για συλλογή διηγημάτων με τίτλο “ΥΛΙΚΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ” που προλογίζει ο Λεωνίδας Οικονομάκης.

Ένας ανιχνευτής, Τερμιτοφωλιά, Οι παράνομοι του Γκρόζνι, Μόρια θανάτου, Λευκός δικέφαλος σε μαύρο φόντο, Made in Bangladesh, Μίστι Λαβ, 4.449 km, In Nomine Patris, Η καθαρίστρια.

Δύσκολο αφηγηματικό είδος το διήγημα, αφού πρόκειται για μικρής έκτασης, αυτοτελές αφήγημα με σύντομη πλοκή που περιστρέφεται γύρω από έναν κεντρικό ήρωα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ένα συμβάν που καθορίζει την ζωή του. Και απαιτεί τέχνη και τεχνική από τον συγγραφέα, ώστε να είναι δυνατό, άρτιο, να καλύψει πλήρως την πλοκή, να αιφνιδιάσει, να εκπλήξει και κυρίως να δώσει με αμεσότητα αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα που επέλεξε να παρουσιάσει μέσα από την διήγηση του. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στα “Kοφτερά” διηγήματα για τον ανθρώπινο πόνο του Μιχάλη Κατράκη που περιλαμβάνονται στις 230 περίπου σελίδες του βιβλίου, γραμμένα με τον ξεχωριστό τρόπο γραφής του.

“Ποιος είσαι, ρε μπάσταρδε;”

“Είμαι ο Μάιρμπεκ Ντεμίεβ, γιος του Λώμα Ντεμίεβ. Είμαι δεκαοχτώ χρονών” απάντησε και έκανε μια παύση. Πήρε βαθιά ανάσα, μύρισε τη νύχτα, μύρισε τα ίχνη της μέρας, το κάτουρο των αδέσποτων, ζώων και ανθρώπων, όπως το ανέδιδε η υγρασία που σερνόταν πάνω στους δρόμους του Γκρόζνι. Χαμογέλασε.
“Και είμαι πούστης.”

Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τα διηγήματα αυτού του βιβλίου. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον ανθρώπινο πόνο. Πόνος που προέρχεται είτε από ωμή εκμετάλλευση είτε από προκατάληψη είτε από ξεπερασμένες παραδόσεις, πάντως πόνος. Σωματικός και ψυχικός. Όμως όσο κι αν ένας άνθρωπος μπορεί ν’ αντέξει τον πόνο, αυτό που δεν αντέχεται είναι η απελπισία. Η έλλειψη κάθε αχτίδας φωτός στο σκοτάδι. Το γεγονός ότι κάποιοι φροντίζουν να μην ακουστεί όχι μόνο η φωνή σου αλλά ούτε η κραυγή του πόνου σου.
Εννέα συγκλονιστικά διηγήματα χτισμένα πάνω σε θέματα που ή δεν φτάνουν στα δελτία ειδήσεων ή φτάνουν αλλοιωμένα για την εξυπηρέτηση της τηλεοπτικής τρομολαγνείας

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο