Ένα βιβλίο που διχάζει

Και να ήτανε το μόνο;

Σε πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής διαβάζουμε ότι το τελευταίο βιβλίο του Βασίλη Γκουρογιάννη "Κόκκινο στην πράσινη γραμμή" συζητήθηκε στη Βουλή, λόγω... περιεχομένου. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ήταν στη "βραχεία λίστα" των 15 βιβλίων του ΕΚΕΒΙ για την ανάδειξη του καλύτερου μυθιστορήματος για το 2009. Επίσης, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αναφέρεται στο Κυπριακό. Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω ήταν αρκετός ώστε ορισμένοι βουλευτές να ζητήσουν την απόσυρσή του από τη λίστα του ΕΚΕΒΙ χαρακτηρίζοντάς το ανθελληνικό. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε και μάλιστα, όπως διαβάζουμε και στο άρθρο της Καθημερινής, ο υπουργός πολιτισμού έδωσε κατηγορηματική απάντηση υπερασπιζόμενος τόσο την καλλιτεχνική ελευθερία όσο και την ελέυθερη διακίνηση των ιδεών.

Αντίστοιχα ζητήματα λογοκρισίας έχουν υπάρξει και στο παρελθόν. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές". Το βιβλίο, που μάλιστα είχε βραβευτεί και με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, για ένα διάστημα είχε αποσυρθεί από όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες της χώρας, γιατί το περιεχόμενό του κρίθηκε άσεμνο. Ευτυχώς, και σ' αυτήν την περίπτωση, και αφού το θέμα έφτασε στη Δικαιοσύνη, επικράτησε η νηφάλια λογική της ελευθερίας της έκφρασης και τελικά το βιβλίο ξαναμπήκε στα ράφια των σχολικών βιβλιοθηκών.

Σε κείμενο του Ανδρέα Ανδρέου βλέπουμε πολλές περιπτώσεις λογοκρισίας και απαγορεύσεων βιβλίων ανά τον κόσμο. Δυστυχώς, τέτοια φαινόμενα που μοιάζουν να ξεπηδάνε από το βιβλίο του Ray Bradbury "Φαρενάιτ 451: κάψτε τα βιβλία" είναι αρκετά διαδεδομένα σε κοινωνίες που θέλουν να αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές κι ελεύθερες. Πριν λίγο καιρό διάβασα αυτό το άρθρο από το tvxs και διαπίστωσα ότι όχι μόνο η πνευματική ένδεια αλλά και η φτώχεια με την κυριολεκτική έννοια του όρου είναι εχθροί του βιβλίου.